7. GÜN

Bugün askere gidişinin 7. günü aşkım sensiz geçen her gün daha katlanılmaz bir hal alıyo hele ki sesini az duymak. Önceleri çok arıyosun diye içiten içe kızardım sana ama artık o kadar çok arıyorum ki beni aramanı ne demişler kör ölünce badem gözlü olurmuş. Senin gittiğin gün çok soğuk bir hava vardı Bursa'da hatta sonra ki günler çok yağmurlu geçti. Bana göre Bursa senin gidişine ağladı ya da benim gözyaşlarıma eşlik etti. Her gece seninle konuşuyoruz ama 22:30 konuşmalarını çok özledim aşkım. Belki bunları okuyunca daha şimdiden böyleyse nasıl bekler diye düşünceksin ama zaman alışmayı öğretir diye düşünüyorum. Zamanın geçmediği sanki durduğu günlerden birini yaşıyorum diyebilirim. Daha öncede ananem vefat ettiğinde zamanda aynı böyle olmuştum. Ama o zaman en büyük destekçim sendin. Şimdi başımı omuzuna koyup ağlayabileceğim bana destek olacak kimse yok etrafımda kalabalık içinde yanlızlık benim ki... Şimdi sadece geleceğin ve kavuşacağım günün hayalini kuruyorum. Hayatımın miladı senin geldiğin gün başlıyacak aşkım... Seni Çok Ama Çok Seviyorum AŞKIM.............