56. GÜN

Uzun süredir yazamıyorum çok meşgullum yada bahaneler üretiyodum. Bu aralar güzel olaylar oldu hayatımda aşkım 18/04/2009 gecesi sabaha karşı Hataydan yola çıktı. 18/04/2009 günü saat 14:30'da Bilecikteydi.Bana biraz daha yaklaşmış olmasından mutluyum ama yanında olmadığım için de bir o kadar üzgünüm. Sonunda çok istediği olmuştu inşaallah her zaman istedikleri olur. Şimdi şöfölük eğitimi görüyo ve bizim tek duamız doğuya gitmemesi için. Söylediğine göre 10 mayısta burda olabilirmiş ben de dört gözle ona kavuşmayı bekliyorum şu anda daha 18 günümüz var belki bir sürpriz yapıp erken gelir ne kadar güzel olur.....

Kimdin
Neydin bilmem
Ve bir gün
Geldin aniden
Sevdim düşünmeden
Ama bir şeyden eminim halen
Ben aşkı yalnız sana yakıştığı için severim
Bana da yaşattığın için sevgilim
Çok teşekkür ederim
Ben aşkı yalnız sana yakıştığı için severim
Bana da yakıştığın için sevgilim
Çok teşekkür ederim

EVLİLİK TAVSİYESİ

Bir baba evlenmek üzere olan oğluna tavsiyelerde bulunuyormuş.
"Son tavsiyemi mutfakta anlatmak istiyorum" demiş. Mutfağı ve yemek yapmayı bilmeyen delikanlı
"Olur" demiş çekine çekine.
Baba, ocağa aynı büyüklükte üç kap koymuş, hepsini suyla doldurup üçünün de altını yakmış.
"Şimdi, istediğim her şeyden iki tane vereceksin bana" demiş oğluna.
Sırasıyla havuç, yumurta ve kavrulmamış kahve çekirdeği istemiş... Oğlu hepsinden ikişer tane vermiş babasına. Adam iki havucu birinci kaba, iki yumurtayı ikinci kaba ve iki kavrulmamış kahve çekirdeğini üçüncü kaba koymuş. Her üçünü de yirmi dakika süreyle kaynatmış. Daha sonra kapları indirip yemek masasına buyur etmiş oğlunu. Yemek masasında üç tabak duruyormuş. Kaplarda kaynayan havuçları, yumurtaları ve kahve çekirdeklerini büyük bir özenle tabaklara yerleştirmiş.
Sonra oğluna dönüp sormuş:
"Ne görüyorsun"
Oğlu düşünürken açıklamaya başlamış.
"Havuçlar haşlandıkça aslını kaybedip yumuşamış. Yumurtalar görünüşte baştaki gibi sert duruyorlar ama içleri katılaşmış. Kahve taneleri ise olduğu gibi duruyor, başta neyseler sonunda da öyleler.." Sonra asıl tavsiyesine sıra gelmiş:
"Evlilikte aşk ve şefkat birlikte olmalıdır. Aşksız bir evlilikte her iki eş de şu gördüğün havuçlar gibi birbirlerini tüketirler, eskitirler, pörsütürler. Şefkatsiz bir evlilikte ise eşler birbirlerine ne kadar tahammül etseler de, şu gördüğün yumurtalar gibi içten içe katılaşırlar, birbirlerinden uzaklaşırlar. Aşkın da şefkatin de olduğu bir evlilikte ise, şartlar ne olursa olsun, eşler tıpkı şu kahve taneleri gibi, birbirlerinin yanında kalırlar, kendi kişiliklerini yitirmezler. Kahve tanelerinin tekrar kaynatılmaya hazır olmaları gibi, onlar da birbirleriyle baş başa uzun yıllar geçirmeye isteklidirler.
Oğlu aldığı bu dersten tatmin olmuşa benziyordu.
"Asıl ders bu değil!" dedi baba.
Oğlunun elinden tuttu, ocağın üzerinde bıraktığı kapların içinde kalan suları gösterdi.
Havuçlardan ve yumurtalardan arta kalan suya bak...
İkisinde de bir tat yok
"Kahve çekirdeklerini çıkardığı kaptaki suyu yavaşça bir fincana boşalttı. Mis gibi taze kahve kokuyordu.
Fincanı oğluna uzattı.
"İçmek istersin herhalde" dedi.
Oğlu kahvesini yudumlarken konuşmasını sürdürdü. "Kahve çekirdekleri gibi birbirlerini tüketmeyen eşlerin paylaştığı yuva da işte böyle olur. Mis gibi, temiz ve huzur verici. Başka herkesin fincanına koyup yudumlayacağı taze kahve gibi... Çünkü onlar birbirlerini harcamayarak, birbirlerine aşkla ve şefkatle davranarak hayata kendi tatlarını, kokularını ve renklerini katmayı başarırlar.
" HERKESE KAHVE ÇEKİRDEKLERİ BENZERİ EVLİLİKLER DİLEĞİMLE........

Kör Düğüm Gibi Seviyor Musunuz ?

Kirletildi tüm değerler. Yapmacık baharlarla, suni lalezarlarla süslenmeye çalışılır oldu birliktelikler. Bu kirliliklerden aşk ve sevgi de nasibini aldı günümüzde. “Sevmek dokunmaktır” diye bir felsefe yada daha doğrusu bir safsata koydular ortaya. Böylece, yüreklerde değil bedenlerde gezinip duran şeyin adı sevgi oldu. Flört adı altında, özgürlük namına, iffet ayaklar altına alındı günümüzde.
Adeta bekarlara has bir değer olarak sunulur oldu adı aşk ve sevgi olan kutsal değer. Evliler arasında ise eşler birbirlerine güzel sözlerle hitap etmeyi ayıp sayar oldular. Yada, ‘yahu yaşımız başımız geçmiş artık’ diyerek, aşkın ve sevginin gün olup sönmesi gereken bir olgu olduğuna inandırdılar kendilerini.
Nişanlılık dönemi yada evlilikler, denemek için yapılır oldu. ‘Yürütemez isek ayrılırız’ diyerek, adeta ayrılmak için evlenilir oldu. Gerçek aşkın ve sevginin var olduğu yuvalarda hiç ayrılık olur mu!? Yada aşktan ve sevgiden kaynaklanan huzursuzluk olur mu hiç!?
Canım… Cananım… Bitanem… Gibi sevgi ifadelerine ne kadar samimi davranıyoruz acaba? İnsan ‘Canım’ dediği, benliğinden bir parça gördüğü, ‘Canımı candan öte can bil…’ ‘Ruhum ruhuna, gönlüm gönlüne, yüreğim yüreğine dayanak…’ ‘Kanın biterse kanım, kanım biterse gözyaşlarım var unutma’ dediği sevgilisini yada aşkını nasıl kırar, nasıl üzer. Söylemlerde samimiyet olsa, sevgililerin kalpleri kırılır mı hiç?! O sevgi fısıltıları, dilden değil de yürekten kopup gelse, acılar ve çaresizlikler içinde kıvranır mı sevgili?!
Bu derece yoğun olan bir sevgi, yürekte her geçen gün çoğalması gerekirken, sönüp gider mi?! Ve aşkın ayrılmaz parçası olan kıskançlıklar, yuva yıkmak yerine aşkı daha da alevlendirmesi gerekmez mi?! Yoksa kıskançlıklarda mı yapaylaştı dersiniz?!
Hz Aişe, kendisini tanıtırken, önce babasının ismiyle, “Ebubekir kızı Aişe” diyor ve ekliyordu; “ Ben Allah’ın Sevgilisinin Sevgilisiyim.” O Resulün Sevgilisiydi.
Bunu bilmesine rağmen sormadan edemezdi. “Ey Allah’ın Resulü, beni seviyor musun?” Allah’ın Resulü bu ne biçim soru demiyor, sevmesem burada ne işim var demiyor. Cevap veriyor; “Evet Ya Aişe, tabi seviyorum!” Bununla yetinmiyor Hz Aişe validemiz, dahasını da merak ediyor, acaba nasıl seviyordu? Hemen soruyor; “Beni nasıl seviyorsun?” Peygamberimiz sevgi tanımlamasını yapıyordu sevgili eşine. İçten, samimi ve hayran kalınan bir ifadeyle; “Kördüğüm gibi…” Sevgiye bakın, aşka bakın. Açılmayan, çözülmeyen, kördüğüm gibi sevgi. Hz Aişe aldığı bu cevap karşısında çok memnun kalmıştı. Ve her zaman da alacağı cevap kendisini daha da mutlu edeceğinden sık sık sorardı; “Ey Allah’ın Resulü Kördüğüm ne alemde?” O Yüce Resul, her defasında, Hz Aişe’yi memnun eden cevabını veriyordu; “İlk günkü gibi..”
O sevgi örneği, beraber yemek yerken ilk önce Hz Aişe’nin yemesini isterdi ve bir şey içilecekse, önce Hz Aişe’ye içirirdi, sonra kendisi içerdi. İçerken de, Hz Aişe’nin içtiği yerden içmeye dikkat ederdi. Bir et yemeği yeniyorsa mutlaka Hz Aişe’nin elindeki parçayı alır, onun ısırdığı yerden kendisi de ısırırdı. Cıhan gunesınden eşlere karşı davranış, aşk ve sevgi hususunda alacağımız daha nice nice örnekler vardır.
Bir sahabe, Amr b. As soruyor; “Ya Resulallah! Halkın sana en sevgilisi kimdir?” cevap geliyor; “Aişe…” Yani eşi… Yani sevgilinin Sevgilisi…
O birlikte sefere çıktıklarında, Hz Aişe, kolyesini kaybetmişti. Peygamberimiz de kolyeyi aramaya başladı ve kolye bulunmadan oradan ayrılmak istemedi. Susuz kalmalarına, gece yarısı olmasına rağmen gitmedi Allah’ın sevgılısı. Ve öylece dizinde sabahladı. Hz Aişe, kaybolan kolyesini, kaldırdığı devesinin altında bulmuştu. Kızmadı, darılmadı sevgilisine Pegamber O, “Çocuklarımın annesi dediği”, “Evimin hanımı” dediği.
Sevgili eşlerinden Hz Haticenin vefatına o kadar üzülmüştü ki, iki büklüm olmuştu. O yılın adını da koydu. “Hüzün yılı!” Var mı başka bir örneği dersiniz?! Eşinin ölüm yılını “Hüzün yılı” olarak adlandıran başka bir sevgili var mı?! “Gözbebeğim” derdi kimi zaman . Sen sus, hep ben konuşayım demezdi. “Ya Aişe, konuş, gönlümüz açılsın” derdi.”Ferahlat Ya Aişe” derdi kimi zaman.
Evet, var mı acaba günümüzde hiç kördüğüm gibi bir sevgi? Var mı ilk günkü gibi canlılığını koruyan bir aşk? Var mı yürekten bir gözbebeğimiz? Var mı ardından hüzün yılı ilan edebileceğimiz bir sevgili? Yâda var mı, ölümümüzle beraber gelecek bir hüzünlü yıl?

40. GÜN

Bugün tarif edemediğim nedenini bilemediğim bir sıkıntı var içimde... Herşey anlamsız geliyor bu aralar. Canımı sıkan çok fazla önemsediğim bir olayda olmadı ama bahar yorgunluğu olabilir belki de...

Uzun süredir yazmadığım farkındayım. Hiç mi değişiklik olmadı diceksiniz ama aslında hep güzel olaylar oldu. Kısaca bahsedeyim...

1. Aşkım giderken 15 ay süren var dedi gelene kadar bütün hazırlıklarını bitirmen lazım dedi bende onu dinleyerek 28/03/2009 günü kendime çeyizlik eşyalar aldım. İlk defa yaptığım bir alışverişte bu kadar çok heyecanlandım. O kadar çok hoşuma gitti ki aldıklarımızı herkese gösterdim. Aşkımla kavuşmamızın yaklaştığını bu alışverişte daha iyi anladım.
2. 29/09/2009 pazar günü kendimi değiştirmeye karar verdim ve saçlarımı kestirdim. Hemde kısacık herkes çok şaşırdı tabi ki... Ama herkesten olumlu tepkiler alınca doğru bir karar verdiğimi anladım.(gerçi nazar değdirdikleri için üzerime kahve ve çaylar döküldü ama olsun mutluluğumu hiç bir şey bozamadı.)
3. Bu arada 03/04/2009 günü bir değişiklik daha yapıp saçlarımı da boyadım. Baştan kötü gibi olsada bir kaç yıkamadan sonra hoşuma gitti. Bunların hiç birini aşkım görmediği için üzülüyorum onun düşünceleri benim için çok önemli çünkü...
4. 04/04/2009 gecesi arkadaşım nagihan'ın kınası vardı. Kendisi kaçarak bizi çok şaşırtsa da mutlu olduğunu görünce rahatladım. Gerçi bu düğün bana diğer arkadaşlarımın düğünlerinden çok farklı geldi. Daha düne kadar sokaklarda koşup oynadığım arkadaşımı gelinliklerde görmek çok acayip geldi anladım ki artık büyüdük. Canım arkadaşım bir ömür boyu mutluluklar diliyorum...
5. Aşkımla sürekli telefonda görüşüyoruz sürekli arıyo ama artık o kadar çok özledim ki telefonlar bile yetmiyo artık ilk başlarda çok anlamasam da gün geçtikçe daha fazla özlüyorum.
6. Bugün aşkımın sınavı var bir türlü kurtulamadığı psiko teknik sınavına bugün tekrarlıcaklarmış nedenini kendisi bile bilmiyo. Şu anda tek duamız hakkında hayırlısı ne ise onun olması inşaallah bütün askerlerimiz için hayırlısı olur.

Şimdilik bu kadar yeter çenemin yine fazla düştüğünü biliyorum ama yapcak bir şey yok yani.... : )